بعد از عرضه وانت پادرا پلاس تک کابین، شرکت خودروسازی زامیاد از نیمه دوم سال 1401، نسخه دوکابین این وانت را هم به بازار کشورمان فرستاد؛ خودرویی که دیگر نامش پادرا پلاس نیست و باید آنرا «زامیاد کارون» صدا بزنیم! تولید آزمایشی وانت کارون (با نام کارخانه‌ای P2i) از اوایل سال 1400 شروع شد و حتی قرار بود در ایام دهه فجر 1400 رونمایی شود اما بدلایلی، این اتفاق با تاخیر چندماهه همراه شد و سرانجام اولین رونمایی آن در تاریخ 30 تیرماه 1401 اتفاق افتاد. وانت کارون، به لحاظ ظاهری، همان وانت فودای لیون F16 است ولی شرکت زامیاد برای کاهش قیمت تمام‌شده آن، برای شاسی و پلتفرم آن، از نیسان آبی کمک گرفته است. البته سیستم تعلیق کارون، اندکی نرم‌تر از وانت پادراپلاس شده و فرمان‌پذیری و مانورپذیری آن نیز بهتر از آن است. به لحاظ ظاهری، در نمای جلویی خودرو، هیچگونه تفاوتی میان کارون و پادراپلاس وجود ندارد اما در نمای عقبی کارون، چندین تغییر جدید دیده می‌شود که عبارتند از: چراغ عقب جدید، سپر عقب جدید، گارد اتاق بار و لاینر کف اتاق بار. به لحاظ تجهیزات و امکانات نیز کارون دقیقا مشابه پادرپلاس بوده و چیزی بیشتر یا کمتر از آنرا ندارد. بنابراین می‌توان چنین گفت که به غیر از اضافه‌شدن ردیف دوم صندلی‌ها، که آن هم بدون تغییر در طول خودرو یا فاصله محوری انجام شده است، وانت کارون تفاوتی با وانت پادراپلاس ندارد. از سیستم ترمزش بگیرید که از نوع هیدرولیکی بوستردار با ABS و EBD است و ترمزهای دیسکی در جلو و کاسه‌ای در عقب دارد، تا سیستم تعلیقش که در جلو از نوع کمک‌فنر هیدرولیکی با میل موجگیر و در عقب نیز از نوع کمک‌فنر هیدرولیکی با فنر تخت است. اما شباهت‌های پادراپلاس و کارون، صرفا در ابعاد و اندازه‌ها نیست بلکه در قوای فنی نیز این موضوع به چشم می‌خورد؛ زامیاد برای وانت کارون از همان موتور M24 و گیربکسی 6 دنده‌ای استفاده کرده که قبلا نیز در وانت پادرا پلاس دیده بودیم.